WYKORZYSTANIE NOWATORKICH ROZWIĄZAŃ

W TERAPII PEDAGOGICZNEJ

 

Uczniowie o specyficznych potrzebach edukacyjnych muszą być wspierani pomocą korekcyjno - kompensacyjną, dostosowaną do ich potrzeb i możliwości. Ponieważ ich rozwój jest nieharmonijny i różne źródła problemów zachodzi potrzeba właściwego doboru ćwiczeń, indywidualnego podejścia i poszukiwania metod odpowiednich dla każdego dziecka. Dlatego też w terapii staram się stosować wielorakie metody i nieustannie poszukuję nowych rozwiązań.

I.  Nowatorstwo metod.

Terapia została poszerzona o wybrane metody zostały ze względu na:

-       Całościową stymulację układów sensorycznych, dzięki którym zwiększa się efektywność podejmowanych działań terapeutycznych

-    Działania terapeutyczne skupione są nie tylko na słabych stronach ucznia, ale także na rozwijaniu jego mocnych stron, a co za tym idzie budowaniu dobrej samooceny,

-       Podnoszenie atrakcyjności zajęć i równoczesnym podnoszeniu motywacji do wykonywania wysiłku intelektualnego,

-       Szeroko rozumiane wspomaganie rozwoju dzieci,

-       Twórczego charakteru pracy nauczyciela, chęci poszukiwań nowych, efektywniejszych metod pracy.

           

II. Opis metod, efekty i przewidywane osiągnięcia ucznia.

1. Integracja sensoryczna

            Integracja sensoryczna jest to proces, dzięki któremu mózg przetwarza  informacje ze wszystkich kanałów zmysłowych - segreguje je, rozpoznaje, interpretuje, integruje z wcześniejszymi doświadczeniami i odpowiada adekwatną reakcją w celu wykorzystania w codziennym życiu.

            U wielu dzieci nieprawidłowe reakcje , zachowania oraz trudności szkolne mogą być właśnie  spowodowane zaburzeniami w integracji sensorycznej.

            Oto lista objawów, towarzyszących dzieciom z trudnościami w uczeniu się i wiążących się z zaburzeniami integracji sensorycznej.

- opóźniony /wolniejszy/ rozwój fizyczny,

- trudności z utrzymaniem równowagi,

- obniżone napięcie mięśniowe,

- zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej,

- trudności w nauce czytania,

- obniżony poziom graficzny pisma, nieprawidłowy chwyt ołówka, niechęć do rysowania,

- słaba obustronna koordynacja ruchowa,

- trudności w orientacji w przestrzeni i schemacie ciała, stron prawa-lewa,

- trudności w wykonywaniu dwóch lub więcej poleceń,

- zaburzenia pamięci wzrokowej i słuchowej,

- zaburzenia mowy,

- odwracanie słów i liter powyżej 7 r. życia,

- trudności w rozróżnianiu kształtów, kolorów,

- wycofywanie się z zadań wymagających precyzji ruchów,

- trudności z planowaniem ruchu,

Tym typowym trudnościom towarzyszą również zaburzenia emocjonalne, niska samoocena, trudności w koncentracji uwagi i nadpobudliwość psychoruchowa.

Cele pracy:

-       stymulacja dotykowo-proprioceptywna

-       stymulacja przedsionkowa, obustronna koordynacja

-       orientacja w schemacie ciała i przestrzeni

-       koordynacja wzrokowo – ruchowa

-       normalizacja funkcjonowania systemu węchowego i dotykowego

-       normalizacja systemu słuchowego

-       planowanie ruchu

 

Planowane efekty:

• Stymulacja aktywności dziecka w obszarach wyznaczonych przez diagnozę
• Uatrakcyjnienie zajęć - Terapia integracji sensorycznej ma formę "naukowej zabawy", w której dziecko chętnie uczestniczy i współtworzy zajęcia z terapeutą.
• Poprawa mechanizmów uczenia się.
• Normalizacja przetwarzania informacji sensorycznych.

 

 

2. Terapia ręki

Umiejętność pisania jest procesem złożonym, wymaga od ucznia prawidłowo rozwiniętej motoryki małej i dużej, wykorzystania płynnej pracy oczu, prawidłowej koordynacji, zwłaszcza oczu i rąk, oraz łatwego odbioru informacji słuchowych. Dla wielu uczniów czynność ta jest trudna do opanowania, a konsekwencją tego są różnego rodzaju trudności w nauce szkolnej. Zaburzenia graficzne, które nie są poddane terapii, mają tendencję do narastania wraz z wiekiem uczniów. Przezwyciężenie trudności w nauce pisania dokonuje się w różny sposób, zależnie od ich charakteru i przyczyn, które je wywołują

 

Cele pracy:

-       usprawnianie poziomu graficznego rysunku i pisma;

-       korygowanie nieprawidłowych nawyków ruchowych koniecznych podczas pisania;.

-       wdrożenie do prawidłowego trzymania przyborów do pisania;

-       wyrabianie nawyku stałej kontroli estetyki pisania;.

-       rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej i motoryki rąk;

-       doskonalenie umiejętności wykonywania zadań zgodnie z poleceniem;

-       rozbudzenie orientacji przestrzennej,

-       poprawa koncentracji uwagi,

-       sprawne komunikowanie się za pomocą pisma,

-       poprawa ogólnych procesów uczenia.

 

Planowane efekty:

• zmniejszenie zniekształceń pisma
• utrwalony prawidłowy chwyt pisarski
•  usprawnienie motoryki rąk
•  motywacja do wykonywania zadań plastycznych

 

 

 

3. Wykorzystanie teorii inteligencji wielorakich H. Gardnera w nauczaniu ortografii.

            Teoria inteligencji wielorakich zrewolucjonizowała współczesne myślenie edukacyjnego możliwościach dziecka w zakresie radzenia sobie z różnymi wyzwaniami szkolnymi i pozaszkolnymi. Nowoczesne i innowacyjne myślenie
o edukacji z wykorzystaniem inteligencji wielorakich wiąże się bezpośrednio
z jakością efektów kształcenia, umiejętnością trafnego rozpoznawania możliwości ucznia - jego zdolności i osiągnięć. Według Gardnera rodzimy się, posiadając wszystkie typy inteligencji, jednak podczas naszego życia niektóre z nich rozwijają się silniej, niektóre słabiej, a jeszcze inne – prawie wcale.

Gardner opisuje je następująco:

1.    Intrapersonalna: automotywacja, wysoki poziom wiedzy o samym sobie, silne poczucie wartości.

2.    Interpersonalna: łatwy kontakt z innymi ludźmi, umiejętności mediacyjne, dobra komunikatywność.

3.    Kinestetyczna: dobre wyczucie czasu, uzdolnienia manualne, duże znaczenie zmysłu dotyku, ruchliwość, dobra organizacja przestrzenna.

4.    Lingwistyczna: umiejętność posługiwania się językiem, wzorami i systemami.

5.    Matematyczna i logiczna: umiłowanie precyzji oraz myślenia abstrakcyjnego i ustrukturalizowanego.

6.    Muzyczna: wrażliwość emocjonalna, poczucie rytmu, zrozumienie złożoności muzyki.

7.    Wizualna i przestrzenna: myślenie obrazowe, umiejętne korzystanie
z map, diagramów i tabel, wykorzystanie ruchu towarzyszącego procesowi uczenia się.

 

Cele pracy:

-       Utrwalanie zasad ortograficznych

-       Pomoc w indywidualnym rozwoju dziecka (ucznia),

-       Projektowanie zajęć z wykorzystaniem metod stymulujących i rozwijających różne inteligencje wielorakie

-       odkrywanie u dzieci ich mocnych stron oraz dowartościowanie uczniów na zasadzie: Jak jesteś inteligentny? – a nie Czy jesteś inteligentny?

Planowane efekty:

-       Budowanie programu naprawczego dla uczniów o niskim poziomie określonych Inteligencji,

-       Opanowana znajomość zasad ortograficznych, umiejętność ich stosowania, zmniejszona ilość błędów ortograficznych,

-       Ciągłe stymulowanie dziecka (podnoszenie poprzeczki) zgodne z określonym profilem i możliwościami indywidualnymi,

-       Poprawa samooceny ucznia, wiary w siebie i swoje możliwości,

 

4. Wykorzystanie elementów teorii Kinezjologii dr P. Dennisona

            Kinezjologia Edukacyjna jest kierunkiem, który powstał na podstawie badań humanistów w dziedzinie psychologii i pedagogiki. Uczy i pokazuje w praktyce możliwości wykorzystania naturalnego ruchu fizycznego niezbędnego do pracy mózgu i ciała. Naturalny rozwój fizyczny jest podstawą samodoskonalenia się bazowych nawyków widzenia, słuchania, organizowania wewnętrznych czynności psychicznych, umiejętności, spontaniczności i działań twórczych. Naturalny rozwój dziecka 5 -7 letniego zostaje zaburzony. Wiąże się to z tym, że kształcenie wymaga od dziecka niezwykłej pracy umysłowej przy minimalnym wykorzystaniu ruchu, wysokiego poziomu kontroli wewnętrznej w celu opanowania umiejętności szkolnych, rzadko zaś łączy się z łatwym i radosnym uczeniem się. Prowadzi to do permanentnego odczuwania stresu i pozostawanie w stanie "spięcia" całego organizmu.

Cele pracy:

-       pobudzenie określonych części mózgu i mechanizmów integracji myśli i ruchu. Ćwiczenia te są również nastawione na rozwój różnorodnych systemów koordynacji ruchu i funkcji psychofizycznych.

-       stymulacja motoryki dużej i małej,

-       integracja połączeń prawej i lewej półkuli mózgu,

Planowane efekty:

-       korzystny wpływ ćwiczeń na pobudzenie określonych części mózgu oraz mechanizmów integracji myśli i ruchu