CO TO JEST DYSLEKSJA ?

W praktyce szkolnej dość często spotykamy uczniów, którzy od początku nauki napotykają na trudności w opanowaniu techniki pisania i czytania. Takie trudności czasami nazywamy dysleksją. W literaturze fachowej można spotkać różne definicje dysleksji, które nie zawsze są zrozumiałe dla laika. Na Światowej Konferencji Neurologów w USA w 1968 r. ustalono definicję, która w lapidarny i jasny sposób oddaje istotę tego zjawiska. Według niej dysleksja jest to zaburzenie, które przejawia się niemożnością opanowania umiejętności czytania i pisania mimo dobrej inteligencji i dobrych warunków środowiskowych.

Terminu dysleksja w węższym znaczeniu (zgodnie z jego greckim pochodzeniem) używa się dla określenia trudności w czytaniu, terminu dysgrafia dla określenia trudności w pisaniu, zaś kłopoty w opanowaniu poprawności ortograficznej określa się mianem dysortografii. Potocznie terminu dysleksja używa się dla określenia wszystkich powyższych trudności.

Dziecko dyslektyczne ma kłopoty z opanowaniem techniki czytania i pisania w czasie i na poziomie określonym przez program szkolny, chociaż jego rozwój umysłowy jest prawidłowy, prawidłowo też funkcjonują jego narządy zmysłów wzroku i słuchu. Przyczyną tych kłopotów jest najczęściej nieharmonijny rozwój funkcji poznawczych. Pewne funkcje poznawcze u dziecka dyslektycznego będą zgodne z normą przewidzianą dla jego wieku, inne funkcje mogą znacznie tę normę przewyższać, a jeszcze inne będą opóźnione w stosunku do normy wiekowej.

Aby nauka pisania i czytania przebiegała bez kłopotów dziecko musi mieć prawidłową percepcję wzrokowa, słuchową oraz sprawność manualną (sprawną rękę). Nie chodzi tu o dobry wzrok, czy słuch potwierdzony lekarskimi zaświadczeniami, ale o sprawność i współdziałanie trzech analizatorów: wzrokowego, słuchowego i kinestetycznego (ruchowego). Analizator składa się z: receptora (oka, ucha), połączenia nerwowego przewodzącego bodźce i ośrodka w korze mózgowej, gdzie bodźce są różnicowane. Dziecko dyslektyczne ma właśnie problem z właściwym różnicowaniem tych bodźców tj. kształtów i dźwięków.